Het is alweer een jaar geleden,dat wij in de drukte van de verhuizing zaten. Vele jaren hadden we het er al over, als alle kinderen van school zijn gaan we verhuizen. Weg uit het dorp waar we vele jaren met de kinderen hebben gewoond. Terug naar de stad.
De huizencrisis is aan ons voorbij gegaan zoals de crisis alom bekend stond. Onze crisis had een geheel ander karakter, ons huis was binnen 1 week verkocht. Wij hebben altijd geroepen als iemand ons huis wil kopen zijn we morgen weg. Zo eenvoudig was het helaas niet.
We hadden 5 weken de tijd om een ander onderkomen te vinden. Gelukkig wisten we wat er zoal te koop stond, maar daar zat ons droomhuis niet tussen. We hadden de mazzel dat er precies een nieuw huis op het juiste moment op de markt verscheen toen wij de hoop al bijna hadden opgegeven. Het huis had alles wat we zochten voelde goed en over de prijs konden we het ook eens worden.
Toen begon de mallemolen in treinversnelling te draaien omdat we beperkt tijd hadden. Alles moest kloppen anders hadden we een groot probleem, geen huis tijdens de feestdagen. Het was een tijdsschema waar geen enkel dingetje fout mocht gaan.
Alle hulp die we konden krijgen hebben we ingehuurd om dit proces in 3 weken met ons en voor ons te regelen.
Het is ons uiteindelijk gelukt en met hulp van familie en vrienden konden we het huis op tijd betrekken. De dag voor Kerst stond al vroeg de verhuiswagen voor de deur. In een mum van tijd hadden de verhuizers ons huis leeggehaald. (ik hoorde ze tegen elkaar roepen hier zijn nog meer kleren!!).
Een paar uur later was ons nieuwe huis gevuld en betekende dat het einde van ons avontuur. Het was allemaal gelukt en spijt hebben we nooit gehad, maar verhuizen zal nooit een hobby worden.
-Stefanie